به گزارش جهانی پرس، ادیب آیین در طول دوران حرفه ای پربار خود، به طور یکپارچه در میان سبک ها، تکنیک ها و مفاهیم مختلف پیمایش کرده است و مجموعه ای از آثار را خلق کرده است که طبقه بندی آسان را به چالش می کشد. این تجزیه و تحلیل درگیر شدن ادیب آیین با حرکات مختلف نقاشی را طی می‌کند و کمک‌های دگرگون‌کننده او را در هر کدام برجسته می‌کند.
رئالیسم و ناتورالیسم
فعالیت اولیه ادیب آیین با دنبال کردن دقت و جزئیات مشخص شد که در تعامل او با رئالیسم و ناتورالیسم مشهود بوده است. در این مرحله، او نقاشی هایی خلق کرد که پرتره ها و طبیعت را با دقت شگفت انگیزی تقلید می کرده. مجموعه آثار  او (110) نمونه بارز این رویکرد است که اشیاء روزمره را با توجه دقیق به جزئیات به تصویر می کشد که به نظر می رسد بازتولیدهای نقاشی هستند. کاوش ادیب آیین از این جنبش، مهارت فنی و توانایی او را در تکرار واقعیت روی بوم، به چالش کشیدن مفاهیم اصالت و اصالت در هنر نشان داد.
رئالیسم
در دهه 1370، ادیب آیین در کنار نصرالله سروری  (که بعد آموزش دیده بود) و ، و در جنبش رئالیسم ویژگی این برداشت طنز آن از فرهنگ افغانستان ادیب آیین، نقاشی بر اساس موضوع  از عمویش الهام میگرفت، با کنار هم قرار دادن تاریخ شخصی با بافت وسیع‌تر جامعه افغانستان پس از جنگ ، موضع انتقادی جنبش را نشان می‌دهد. دخالت ادیب آیین در رئالیسم داری توانایی او را در آمیختن تفسیر سیاسی با نوآوری بصری به نمایش گذاشت.
اکسپرسیونیسم انتزاعی و نقاشی میدان رنگی
با گذار به انتزاع، ادیب آیین آزادی بیانی اکسپرسیونیسم انتزاعی و نقاشی میدان رنگی را پذیرفت. مجموعه نقاشی انتزاعی او (1370) گواهی بر این تغییر است، جایی که او از یک کنش برای ایجاد ترکیبات پویا و بافتی استفاده کرد. این مجموعه خودانگیختگی و شدت عاطفی اکسپرسیونیسم انتزاعی را تداعی می کند و در عین حال با اصول رنگ محور نقاشی میدان رنگ نیز درگیر است. کاوش ادیب آیین در زمینه انتزاع نشان دهنده انحراف از آثار قبلی او بود و بر تمایل او برای جابجایی مرزهای عمل هنری خود تأکید کرد.

عکس – نقاشی
مجموعه مشهور عکس نقاشی ادیب آیین، که در دهه 1370 آغاز شد و تا اواخر دهه 1370 ادامه یافت، تلفیقی متمایز او از نقاشی و عکاسی را به نمایش می گذارد. مشخصه این آثار با آنهاست.
تصاویر تار و تحریف شده، خطوط بین دو موضوع را که به تصویر میکشد ادیب آیین اختصاص دارد، نمونه‌ای تلخ است. با تبدیل آثار تاریخی به نقاشی با تمرکز ملایم، مفهوم بازنمایی عینی را به چالش می‌کشد و ذهنیت ذاتی در هر دو را برجسته می‌کند.

در خاتمه، سفر فریدالله ادیب آیین در میان حرکات مختلف نقاشی، گواهی بر تطبیق پذیری بی نظیر و روحیه نوآورانه اوست. تکامل هنری ادیب آیین از اولین تلاش‌های او به رئالیسم و ناتورالیسم و تا درگیری با اکسپرسیونیسم انتزاعی، با تمایل مداوم برای به چالش کشیدن هنجارها و پذیرش شیوه‌های جدید بیان مشخص می‌شود. کاوش او در حرکات متنوع نه تنها مهارت فنی او را به نمایش می گذارد، بلکه بر تعامل عمیق فکری او با پیچیدگی های هنر، ادراک و جامعه نیز تاکید می کند. میراث ادیب آیین به‌عنوان استاد حرکات نقاشی، الهام‌بخش هنرمندان و علاقه‌مندان است، و به ما یادآوری می‌کند که مرزهای کاوش هنری قرار است جابجا شوند و دوباره تعریف شوند.