به گزارش جهانی پرس- علیرضا خزلی- به دعوت یکی از دوستان برای مشاوره به یک باشگاه ورزشی رفتم و در حین پاسخگویی به برخی از سوالات ورزشکاران و شاگردان متوجه خلوتی باشگاه شدم به دوستم گفتم؛ چرا اینقدر خلوت؟؟ با خنده جواب داد، این چند ده نفر آخرین افراد به دنیا آمده در این منطقه هستند...!
یادم هست در زمانیکه در باشگاه پاس وزنه برداری تمرین میکردم، در سالن کشتی، جودو و سالنهای والیبال و بسکتبال مملو از شاگرد و قهرمان بود... اما حالا چه؟ که شاهد از غیب رسید، جناب دکتر حداد عادل برای افزایش نرخ رشد جمعیت و ازدیاد نسل پیشنهاد تشکیل وزارت جدیدی را داده اند شبیه آن چیزی که هفته گذشته در کره جنوبی شکل گرفت...
به قول عزیزی البته بر همگان واضح و مبرهن است که اگر شما قصد کاشت گندم هم داشته باشید باید زمین را شخم زده و مهیا کنید و بعد از بذرپاشی و آبیاری و مراقبت از هجوم انواع آفات، منتظر به ثمر نشستن محصول باشید.
بدون شک رشد جمعیت در مرحله تحقق، نیازمند مهیا نمودن پیش نیازهایی می باشد که فراهم کردن آن همت عالی می طلبد و با حرف زدن‌های کلی و طرح‌های مختلف، محقق نخواهد شد. ایجاد شغل و بسترسازی برای کسب و کارهای بزرگ و کوچک، تهیه مسکن مناسب، رسیدگی به مسائل آموزشی، به روز کردن بهداشت و درمان، وانگهی افراد در جوامع مختلف پس از اینکه وارد بازار کار می‌شوند چنانچه امنیت شغلی را حس کنند و به این باور برسند که شغلی که در آن مشغول فعالیت اقتصادی هستند برای مدتها پاسخگو امرار معاش ایشان است ناخودآگاه بسمت تشکیل خانواده و توسعه زندگی خواهند بود.
امنیت شغلی، امنیت روانی و امید به آینده را در خود دارد. بدون شک این اطمینان به آینده زائیده چند مسئله دیگر است که دولت‌ها باید آنها را حل کنند !، بله دولت باید حل کند. تکرار میکنم دولت باید حل کند و کار یک دولت است نه تنها یک وزارت خانه... از تامین امنیت جانی و روانی گرفته تا کشاورزی پیشرفته به منظور حفظ امنیت غذایی جامعه، تهیه و کمک به ساخت مسکن با متراژ مناسب و نه یک خانه ۴۰متری، تا نظارت بر قراردادهای کارگر و کار فرما و جلوگیری از قراردادهای استثماری، ایجاد یک سند دائمی بعنوان تنها قرارداد بین کارگر و صاحب کار برای تمام مشاغل و جلوگیری از قراردادهای مختلف و یکطرفه، نظارت درساعت کار و مزایای استحقاقی و البته، تنظیم حقوق و دستمزدها با در نظر گرفتن واقعیت های موجود جامعه و نه بر اساس حدس و گمان های متداول در محافل و مجالس و آنهم از سوی کسانی که کلا یا کار نمیکنند و یا بیش از چهار ساعت در محیط کار نیستند.
خلاصه اینکه بدون تردید اگر  افراد و کلا قشر مولد هر جامعه، چه ایرانی چه کره ای! بخواهند با عقل معاش خود برای آینده زندگی مشترک و توسعه آن تصمیم به بچه دار شدن بگیرند، مسلما به وزیر و یا وزارت خانه اطلاع نمیدهند، بلکه به وضعیت زندگی خود در جامعه و در لحظه، نگاه میکنند، آیا مسکن مناسب دارند، آیا حقوق شان کفاف زندگی حداقلی آنها را میدهد  آیا از نشاط و شور زندگی بهره میبرند یا اینکه استرس روزمرگی جانی برایشان نگذاشته، آیا قرارداد کار امسالشان تمدید می‌شود، آیا از پس هزینه های قبل و بعد از تولد فرزند بر میایند آیا و آیا های دیگر... دولت آقای رئیسی باید بفکر باشد، نرخ رشد جمعیت در ایران پایین است... لطفا به گروه بانک جهانی، رشد جمعیت و مرکز آمار جمعیت ایران نگاه کنید، شاید اگر توجهی نشود در سال ۱۴۳۰ نرخ رشد جمعیت((صفر)) باشد.