به گزارش جهانی پرس از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، کارگاه «تئاتر به چه درد زندگی می‌خورد؟» عصر روز پنج‌شنبه ۲۹ شهریور در حاشیه نوزدهمین جشنواره هنرهای نمایشی کودکان و نوجوانان با حضور مهدی فرشیدی‌سپهر، مدرس و کارگردان تئاتر در دو نوبت برای گروه ۲۳ نفره از اعضا و مربیان کانون از قزوین و خراسان رضوی و گروهی ۲۲ نفره از کرمان و زنجان در کارگاه‌های هنری مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون برگزار شد.

اهالی تئاتر دنیای گسترده‌ای دارند

فرشیدی‌سپهر خطاب به شرکت‌کنندگان این کارگاه، گفت: باید دنیای خود را به‌عنوان تئاتری گسترش دهید. تئاتری کسی است که تاریخ می‌داند، عربی می‌فهمد، خیاطی می‌کند و زبان یاد می‌گیرد. من خیاطی را از پدرم یاد گرفتم و انجام می‌دهم و عربی، انگلیسی و ترکی بلدم. دنیای خود را به عنوان فرد تئاتری باز کنید. یادتان باشد واکنش مردم به شما چیزی است که تئاتر برای آن به وجود آمده است.

او ادامه داد: در هنرهای نمایشی مدال دریافت نمی‌کنید بلکه قضاوت خواهید شد. بازیگران، بسیار مورد قضاوت قرار می‌گیرند. هر چه بزرگتر شوید، قربانی بزرگتری هستید که دیگران در مورد شما حرف بزنند. اگر برای این به صحنه می‌روید که دیگران از شما تعریف و تمجید کنند، وقت خود را تلف نکنید چون این‌گونه نیست.

تئاتر جایی برای درمان است

این مدرس تئاتر با بیان این‌که تئاتر جایی برای درمان است، عنوان کرد: تئاتر جایی برای درمان است در زندان‌های شهرهای مختلف مانند تهران مشهد و شیراز درس می‌دهم افرادی که مرتکب قتل شده بودند، با تئاتر آرام می‌شوند.

فرشیدی سپهر اظهار داشت: کسی که در تئاتر رشد کرده است با قضاوت دیگران شکسته نمی‌شود. تئاتر برای دیده‌شدن نیست. اگر می‌خواهید، دیده شوید باید جزو افراد تاثیرگذار و شناخته‌شده شبکه‌های اجتماعی (اینفلوئنسر) شوید. تئاتر یک وسیله برای رشد شخصیت و جامعه است نه این‌که به وسیله آن پُز بدهید.

ارائه تمرین‌هایی برای شناخت فردی و اجتماعی در کارگاه

او سپس تمرین‌های زیادی را به شرکت‌کنندگان داد. بدین‌شکل که آنها هر بار بر اساس جواب سوال‌های مطرح‌شده در دو گروه مجزا قرار می‌گرفتند. برخی از این سوال‌ها عبارت بودند از: افرادی که اسم خود را دوست دارند و کسانی که اسم خود را دوست ندارند. کسانی که از چهره‌شان رضایت دارند و کسانی که از چهره خود خوش‌شان نمی‌آید. افرادی که می‌خواهند در ایران بمانند و افرادی که تمایل به مهاجرت دارند. کسانی که می‌توانند آواز بخوانند و افرادی که قادر به این کار نیستند.

این کارگردان تئاتر که فعالیت خود در زمینه تئاتر را از سن حدود هفت سالگی آغاز کرده است، خاطرنشان کرد: به واسطه این تمرین‌ها، سعی کردم شرکت‌کنندگان نسبت به خود به‌نوعی شناخت اجتماعی و فردی دست پیدا می‌کنند.

فرشیدی سپهر همچنین یک سری تمرین‌های مختلف از جمله تمرین آوایی به همراه شعرخوانی گروهی به شرکت‌کنندگان داد.

تناتر عینک است نه چشم

این مدرس تئاتر عنوان کرد: گاهی نوجوانان برای این‌که زیر بار حرف والدین نروند به مسیر مخالفت یا خلاف جریان خانواده می‌روند که فایده‌ای برای آنها ندارد. ریاضی همانی نیست که در مدارس یاد می‌دهند بلکه ۳هزار سال قبل از مدارس وجود داشته است. علوم انسانی هزاران سال قبل از مدارس بوده است و فیزیک هزاران سال است که در زندگی بشریت وجود دارد.

او با اشاره به این‌که افراد خانواده و فامیل من در زمینه کار هنری نبوده و نیستند، بیان کرد: من در محله پایین شهر در خاک سفید بزرگ شدم. بسیاری از هم سن‌ها و دوستان من در آن زمان خلافکار بودند و مرا مهندس خطاب می‌کردند. آنها بعد از سال‌ها وقتی مشکلی در مورد بچه خود داشته باشند به من می‌گویند تا راهنمایی کنم.

فرشیدی‌سپهر با بیان این‌که تئاتر، عینک است نه چشم، گفت: تئاتر منظره خاصی نیست. به عنوان مثال اگر چشم باشید و نخواهید چیزی را ببینید، عینک فقط باعث سردرد و سرگیجه‌تان می‌شود. همه هنرها به نوعی عینک هستند. من عاشق عینک نیستم و عمرم را صرف آن نکردم.

تئاتر باعث بهتر دیدن چیزی در دوردستِ خود و جامعه می‌شود

این مدرس تئاتر اظهار داشت: تئاتر باعث شد از اعتیاد به نمک، شکر و سیگار نجات پیدا کنم. من چشم هستم نه عینک و رویاهایی دارم که یکی از آنها این است که ۲۰میلیون زن خانه‌داری که داریم یک بار سعدی را کامل بخوانند.

او با اشاره به این‌که تئاتر هیچ چیز نیست مگر این‌که بخواهید با آن موفق شوید، افزود: تئاتر این نیست که از طریق آن بخواهید به جشنواره فجر بروید و معروف شوید. تئاتر این است که چیزی در دوردستِ خود و جامعه را بهتر ببینید.

دانش و دوستان من به واسطه تئاتر است

فرشیدی‌سپهر با بیان این‌که به واسطه تئاتر دوستان زیادی دارم، عنوان کرد: من مرد ۴۳ ساله و خوشبختی هستم که دوستان زیادی در سراسر ایران دارم و سفره بسیاری به روی من پهن است. افراد زیادی از اقشار مختلف مانند دکتر، معلم و نقال جزو تماشاگران من بودند. این شانس من است که از طریق تئاتر دوستان زیادی به دست آوردم.

این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: احترامی که به من گذاشته می‌شود به واسطه احترام به هنر من است و این سرمایه من است. دانش و دوستان من از طریق روابطی به‌دست آمد که تئاتر برای من ایجاد کرده است.

او در پایان این کارگاه دو ترانه برای بچه‌ها خواند و با آن‌ها عکس یادگاری گرفت.

نوزدهمین جشنواره هنرهای نمایشی کودکان و نوجوانان کانون پرورش فکری از ۲۷ تا ۳۰ شهریور ۱۴۰۳ در مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون واقع در بوستان لاله و مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون واقع در خیابان حجاب تهران برگزار می‌شود.