به گزارش جهانی پرس، پلتفرم ۱۰۱ با مدیریت محمدعلی فاموری، هنرمند دیجیتال، مدیر هنری و کیوریتور، در آخرین فصل سال جاری، پنجمن بیانه‌‌اش را در خصوص بررسی رابطه‌ی میان هندسه‌ی تکرارشونده‌ی فراکتالی و هنر گلیچ ارائه داد. این نهاد هنری که در سال ۱۳۹۷ به‌واسطه‌ی اولین تور نمایشگاهی ایران در شش گالری تهران و اصفهان، به کیوریتوری محمدعلی فاموری و رضا فاموری، تحت عنوان «لحظه‌ی قطعی» شروع به‌کار کرد، در اولین بیانه‌‌ی گلیچ ایران و آسیا، یعنی «گلیچ، زبان پیکسل»، درباره‌ی این خطای دیجیتال توضیح داد که هرجا سه پدیده‌ی ریزش، انقطاع و تخریب، در فرستنده، دریافت‌کننده یا پخش‌کننده رخ دهد، مسیر معنایی موجود در تصویر تغییر کرده و معنی جدیدی خلق می‌شود.

حال در زمستان ۱۴۰۳، پلتفرم ۱۰۱، جمعی از هنرمندان ویدئو آرت بین‌المللی را در گالری ریشه‌ ۲۹ گردهم آورده است. این نمایشگاه که تحت عنوان «هندسه پنهان و هنر گلیچ» برگزار شده، قرار است در طی یک دوره‌ی سه ماه، تا پایان فروردین ۱۴۰۴، ادامه داشته باشد. در این دوره، هفت افتتاحیه برنامه‌ریزی شده است که آثار ۲۱ هنرمند منتخب از ۱۱ کشور شامل ایران، فرانسه، ژاپن، ایتالیا، آرژانتین، آمریکا، پرو، سنگاپور، مکزیک، برزیل و کره جنوبی، به‌صورت چرخشی در روزهای تعیین شده به اجرا گذاشته می‌شوند.

هنرمندان در این گردهمایی باتوجه به بیانه‌ی منتشر شده، آثار ویدئویی خود را در تکنیک‌های مختلف ساخت ویدئو آرت شامل تصویربرداری، انیمیشن، کلاژ ویدئویی و ... ارائه دادند و در این آثار از شاخه‌های مختلف ریاضیات، فیزیک، علوم کامپیوتر، زمین‌شناسی، پزشکی و ... وام گرفتند؛ بنابراین آنچه مخاطبان در نمایشگاه «هندسه پنهان و هنر گلیچ» هر هفته با آن روبه‌رو می‌شوند، نگاهی نو از منظر هندسه فراکتالی در تمامی ابعاد زندگی و جهان است.

فراکتال‌ها ساختار‌های هندسی پیچیده‌ای به‌شمار می‌ایند، آن‌ها در مقیاس‌های مختلف، داری ویژگی تکرارشونده‌ و خودتشابهی هستند، یعنی هر بخش کوچک از آن‌ها شبیه به کل ساختار است. به‌ همین سبب فراکتال‌ها در طبیعت و علوم مختلف به‌طور گسترده دیده‌ می‌شوند. در زمین‌شناسی، مثل شکل کوه‌ها، خطوط ساحلی یا رودخانه‌ها الگوهای فراکتالی وجود دارد. در فیزیک، از هندسه‌ی فراکتالی برای مدل‌سازی پدیده‌هایی مانند رشد بلور‌ها یا رفتار سیالات استفاده می‌شود یا در هنر، فراکتال‌ها با ویژگی و زیبایی منحصر به فردی که دارند الهام‌بخش هنرمندان برای خلق آثار دیجیتالی و تجسمی هستند. از طرف دیگر، علارغم منظم بودن این الگوها، بی‌نظمی‌هایی در ساختار آن‌ها نیز وجود دارد. در واقع این بی‌نظمی‌ها یا گلیچ‌ها اشتباهاتی هستند که به‌طور غیرمنتظره رخ می‌دهند و الگوهای نامتعارف ایجاد می‌کنند؛ بنابراین گلیچ‌ها می‌توانند به‌عنوان بخشی از زیبایی‌شناسی مدرن در هنر دیجیتال یا حتی در داده‌های علمی مورد توجه قرار ‌گیرند. به این ترتیب، هندسه‌ی پنهان نه‌تنها درک ما از جهان را عمیق‌تر می‌کند، بلکه مرز بین نظم و بی‌نظمی را به چالش می‌کشد.

از این جهت فاموری در بیانه‌ی دوره‌ی پنجم تصمیم دارد به‌دنبال کشف ارتباط معنایی میان گلیچ‌ها و هندسه‌ی فراکتال مسیر خود را ادامه دهد و درباره‌ی هدفش از گردهمایی تازه‌ی هنرمندان دیجیتال می‌گوید که «این نمایشگاه قصد دارد، زیبایی غیرمنتظره‌ای که در اختلالات یافت می‌شود را کاوش ‌کرده و نشان دهد که چگونه گلیچ‌ها و خطاها می‌توانند به‌عنوان کاتالیزوری برای نوآوری هنری و مسیرهای جدید درک عمل کنند». این نمایشگاه با الهام از مانیفست گلیچ، به موضوعاتی همچون ریزش، تقطیع و تخریب می‌پردازد و دقت فرم‌های ریاضیاتی را با پیش‌بینی‌ناپذیری خطاهای دیجیتال ترکیب می‌کند.

هنرمندان شرکت‌کننده در این نمایش گروهی عبارتند از: آبارکا، علی اتحاد، آرزو رمضانی، آرش معصوم، کلود سیکوللا، دیوفانگ، ادی لوهمایر، فرانکو پالیوف، فرانتس روزاتی، هیرویا ساکورای، خورخه فلورس، کائورو تاناکا، متئو کامپولا، ملیسا فایور، ملیسا ولی‌پور، نیلوفر بنی‌اسدی، موریل پارابونی، رضا فاموری، صادق مجلسی، شون کیم و یانت ویللا مدینا؛ که در هفته‌ی چهارم می‌توانید از آثار علی اتحاد، فرانتس روزاتی و شون کیم از سه کشور، ایران، ایتالیا و آمریکاـ کره‌ی جنوبی در فضای میرور باکس گالری هنری ریشه ۲۹ به‌ نشانی خیابان فرشته، خیابان آقابزرگی، پلاک ۳۱ دیدن کنید. لازم به ذکر است که نمایش آثار این گروه از هنرمندان تا مورخ ۱۶ اسفند ادامه دارد و پس از آن نمایشگاه «هندسه پنهان و هنر گلیچ» در هفته‌ی پنجم با نمایش آثار دیگر هنرمندان در مسیر خود حرکت می‌کند.