به گزارش جهانی پرس، مرضیه گرانمایه، چهار راه ها و خیابان‌های شلوغ، راوی حکایات تلخ از کودکان معصومی است که یک سری از عوامل و ناملایمات روزگار دست بدست هم دادند تا دنیای رنگی شان تبدیل به برهوتی سیاه و سفید شود و بستری هولناک برای دوران کودکی آنان رقم بزند که صد البته والدین و جامعه در شکل گیری چنین اوضاعی سهیم هستند.
رشد فزاینده کودک کار در ایران و مخصوصا در تهران و کلانشهرها به سبب ورود اتباع مهاجر که به صورت غیر قانونی وارد کشور شدند صدمات و لطمات جبران ناپذیری بر پیکر نحیف کودکان سرزمین مان وارد کرده که در این راستا دولتمردان و مسئولان مربوطه مکلف به پسخگویی می باشند به طوریکه قبلا اگر در مورد کودک کار صحبت می‌شد فضای ناامن و تعقیب و گریز پلیسی متصور نمی‌شد اما اکنون با ورود آمار بالای کودکان اتباع بی هویت و سرازیر شدن بی حساب کتاب آنان به خیابان‌ها و چهارراه ها نه تنها زیبایی بصری در شهر به واسطه آمار بالای تکدی گری کمیاب شده بلکه به لحاظ ناامنی و رشد سرقت و کلاهبرداری و اعمال خلاف قانون در اماکن عمومی بیشترین تاثیر منفی را بدنبال داشتند.
کودکان کار معمولا کمک خرجی خانوده‌هایشان محسوب می‌شوند و در شرایط اسفناک که با سن و سالش همخوانی ندارد به کار گمارده می‌شوند و معمولاً محیط‌های پرخطر، شکنجه‌های جنسی و جسمی را در سنین پایین تجربه می‌کنند و با انبوهی از کمبودها و عقده‌ها راهی آینده‌ای نامعلوم می‌شوند.
گره کوری بنام کودک کار و پاس‌کاری این موضوع بین نهادها و سازمان‌های دولتی پیامدی جز نقض حقوق کودک نداشته و این روند با وورد اتباع افغانی شدت گرفته و رقابتی بسیار خطرناک بین کودک کار داخلی و اتباع غیر قانونی با هویتی نامعلوم به وجود آورده است به طوری که ناهنجاری‌هایی چون تجاوز جنسی، اعتیاد در سنین کودکی، ناهنجاری‌های رفتاری، بلوغ زودرس، آموزش بزهکاری، نبود بهداشت و نزاکت فردی، دروغ و پنهان کاری، حمل مواد مخدر، سرقت گوشی و کیف و ... آسیب‌هایی غیر قابل جبران بر پیکر کودک کار و حتی جامعه وارد می‌سازد و در آیند این کودک کار تبدیل به ساقی، سارق و قاتل حرفه ای می‌شود.
کودکانی با فرهنگ‌هایی متفاوت از دو کشور متفاوت با دیدگاه‌هایی کاملا غیر مشابه رقابتی ناسالم در بازار کارِ بی صاحب دارند که اگر رفاقتی هم وجود داشته باشد قطعاً رفاقت خاله خرسه است و بر اساس صرفه و صلاح و سود بیشترشکل گرفته است. قاعدتاً در چنین شرایطی ورود دولتمردان کشور امری ضروریست چرا که به قول معروف جلوی ضرر را هر وقت بگیری منفعت است.
از مشخصات کودک کار اینکه؛ محروم از آموزش و بهداشت و مأنوس با فقر و گرسنگی، تغذیه نامناسب، بیماری، مشکلات روحی و روانی ، مشکلات تحصیلی و بیسوادی والدین، فراری از خانه، اختلافات خانوادگی و نداشتن چاچوب شخصیتی است. کودکانی که صبح تا شب در خیابان‌ها و یا سر چهار راه ها به گدایی و دست فروشی مشغولند و با برخوردهای نامناسب از جمله پرخاش، توهین و ناسزا و کتک کاری مواجه می‌شوند طبیعتاً به سبب شرایط کاری فاجعه بار، عزت نفس خود را پشت چراغ‌های قرمز و بر سر چهارراه‌ها جا می-گذارند.
ضعف عملکرد مسئولان مربوطه و قانون گذاران در حوزه حمایت از کودکان کار بسیار مشهود است و این ضعف سبب افزایش آسیب‌ها و کودک آزاری‌ها شده و به طبع آینده پر تنشی را برای جامعه متصور می شود. کودکان معصومی که در آینده تبدیل به هیولاهای بی بندبار می شوند با کوله باری از عقده و کینه، زندگی نزیسته و کودکی برباد رفته.!!!
ماده 2 قانون حمایت از کودک و نوجوانان مصوب 1399 قانونگذار به صراحت بیان می‌کند: هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه‌جسمانی یا روانی و اخلاقی وارد شود و سلامت جسم یا روان آنان را به مخاطره اندازد ممنوع است تمام افرادی که به سن 18 سال کامل شمسی نرسیده‌اند مشمول این قانون میباشند.
مطابق ماده 8 قانون حمایت از کودک و نوجوان در خصوص ترک تحصیل کودکان هر کس با تهدید، ترغیب یا تشویق موجب فرار طفل یا نوجوان از خانه یا مدرسه و یا ترک تحصیل وی شود یا اطفال یا نوجوانان را بدین منظور فریب دهد و یا موجبات آن را تسهیل یا فراهم کند، در صورت فرار یا ترک تحصیل، حسب مورد به یک یا چند مورد از مجازات های درجه شش قانون مجازات اسلامی محکوم می شود و در صورت عدم تحقق فرار یا ترک تحصیل، برای بار اول با اخطار پلیس ویژه اطفال و نوجوانان مواجه و در صورت تکرار به مجازات فوق محکوم می شود.
پیماننامه بین المللی حقوق کودک که برای دفاع و حمایت از حقوق کودکان تهیه و تنظم شده است. طبق ماده ۳۲ پیماننامه جهانی حقوق کودک، کشورهای عضو این پیمان باید حق کودک برای حمایت در برابر استثمار اقتصادی و انجام هرگونه کاری که زیان بار بوده و یا برای بهداشت جسمی، روحی، معنوی، اخلاقی و پیشرفت اجتماعی کودک مضر باشد را به رسمیت بشناسند.
در خصوص آمار دقیق کودکان کار در ایران باید گفت متأسفانه آمار دقیقی در دست نیست اما شما با مشاهده کودکان کار در سطح شهر، خیابان‌ها و متروها که اخیرا پاتوقی برای کودکان متکدی و دست فروش شده است پی به آمار بالای کودکان کار می‌برید.
آخرین آمار در حوزه کودک کار طبق گزارش مرکز تحقیقات مجلس حداقل ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار کودک از چرخه تحصیل باز ماندند. بر اساس آمارها تعداد کودکان کار ایران در بازه‌ای بین یک میلیون و ششصد هزار نفر تا ۲ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر برآورد شده است و حدود ۳ میلیون و پانصد هزار کودک حاشیه نشین و بیش از ۷۰۰ هزار کودک مهاجر و پناهنده وجود دارد که مطمئناً آمار کودکان کار در کلان شهر ها و پایتخت ها با توجه به ورود بی رویه افغان‌ها و زادو ولد بی رویه در حال رشد است که امیدواریم با درایت دولتمردان و سازمان‌های مربوطه و اتخاذ تصمیمات موثر شاهد ساماندهی در حوزه کودکان کار باشیم.