به گزارش جهانی پرس، مریم حضرتی-  یکی از حرکت های بزرگ در تاریخ شفاهی رسانه های دیداری شکل گیری برنامه صبح بخیر ایران بود که جز اولین برنامه پخش روتین تلویزیونی را داشت در این باره برایمان بگویید.
حمید راد منش یکی ازرهمکاران صمیمی در تلویزیون بود که با او ارتباط خانوادگی داشتم در یک جمعه از اردیبهشت سال ۷۳ با خانواده اش به منزل من آمد او مشهدی و مدیر پخش  بود که بعدها نماینده صدا و سیما در آلمان شد منشی با صفا داشت و فردی باتجربه بود در مهمانی خانه ما به گپ و گفت نشستیم و او گفت که اقای لاریجانی(رییس صدا و سیما)   و پورنجاتی(معاون سازمان) می خواهند برنامه ای  با هویت مستقل که وابسته به گروه نباشد  را برای شبکه یک روی آنتن ببرند. در آن زمان شبکه یک ساعات پخش خود را با تکرار وسیع کرده بود یعنی ۳ برنامه ۸ ساعتی تکرار می شد و تصمیم گرفته بودند تکرار را کم و بجای آن تولید داشته باشند و به ساخت برنامه ای فکر می‌کردند که ساعت پخش آن یک ربع به ۶ صبح الی ۹ و نیم بود در آن زمان من به دلایلی از تلویزیون جدا شده بودم و کار آزاد می کردم رادمنش بخاطر سوابق کاری گذشته که با هم داشتیم به من برای تهیه کردن این برنامه پیشنهاد داد من با فاصله گرفتن از تلویزیون آمادگی لازم را نداشتم اما برای تهیه این برنامه به عنوان یک مخاطب به توقعات بیننده فکر کردم بیننده ای که صبح با ده ها دغدغه کاری و ذهنی روزش را آغاز می کرد و قطعا نیاز به برنامه ای داشت که علاوه بر جذابیت بتواند در حین انجام کارهای صبح گاهی اش از آن استفاده کند.
من با آقای لاریجانی زمانیکه وزیر ارشاد بود چند کار انجام داده بودم اما کار در تلویزیون متفاوت بود آن روز شروع به اتود زدن کردیم و چارچوب کار رابستیم با تحلیل اجتماعی ای که داشتیم مقدمه ای برای آن نوشتیم که خلاصه آن این شد که برنامه ای تهیه شود با این پیش فرض که به دلیل زمان پخش و فرصت کم و مشغله های صبحگاهی مخاطب ما بیشتر شنونده است تا بیننده. برای این موضوع قالب برنامه های صبح بخیر ایران را بین ۳ تا ۵ دقیقه تعریف کردیم و ترکیب کار بیشتر پلاتو بود و حتی در پیشرفت برنامه به این فکر کردیم که بعد از ۹ صبح که بیننده از خانه خارج می شود با یکی از شبکه های رادیویی هماهنگ کنیم که همان زمان صدای ما را پخش کند و هرازگاهی هم ماداز استودیو  تصویر برنامه رادیو را پخش کنیم تا مخاطب رها نشده باشد و در مسیر کارهای روزمره خط سیر برنامه های روزانه ما را دنبال کند.
نکته  بعدی در تهیه این برنامه تاکید بر سیاسی نبودن کار بود تا حدی که مثلا اگر رییس جمهور هم به عنوان مهمان به برنامه دعوت شد تنها از مسائل عمومی و خانوادگی او پرسیده شود نه مسائل سیاسی مثلا صبحانه غالبا چی میخوردید ...در منزل صبح ها چه کسی زودتر بیدار می شود و از این قبیل سوالات...
آن روز بعد از تایید اصول طرح، رادمنش بعد از شام رفت و قرار شد من ساعت ۸ صبح طرح را به دفترش ببرم در آن زمان تایپ و پرینت در دسترس شخصی نبود و من ناچار شدم طرح را در دو نسخه خوش نویسی کنم  تا فردا آن را ارائه دهم روز بعد به دفتر راد منش  در گروه دنش رسانه رفتم نزدیک به دو ساعت در اتاق راد منش منتظر ماندم شب بی خوابی برای خوشنویسی من را در این انتظار به خواب برد تا با تلنگر رادمنش بیدار شدم  و موافقت اولیه درمورد طرح نتیجه مثبت داشت 
در جلسات دفاع از طرح در شورای طرح و برنامه  طرح پذیرفته شد و با این موضوع که فضا، فضای راحتی باشد و سخت گیرانه با برنامه برخورد نشود به تصویب رسید.