از آب خون آلود غزه تا شاه ماهی های سیاسی
اینجا آب خون آلود و معامله بر سر انسانیت با منافع است. با آب خون آلود غزه، شاه ماهی ها خود را بر سر قلاب سیاسیون می اندازند، تا بلکه با این فریب به روی آب بیایند.این شاه ماهی ها همان طعمه سازانی هستند که برای صیادانِ سیاست، تور پهن می کنند.
به گزارش جهانی پرس، سیدمحمود کمال آرا/ دانشجوی روابط بین الملل دانشگاه شهید بهشتی- دیپلماسی پنهان بر سر میز معاملات دولت های سلطه گر، سلطه پذیر و سلطه ستیز در جریان است. اتاق های فکر سیاست خارجی در کشورها، از ۷ اکتبر گوششان پر از امتیازاتی است که میتوانند در جریان تبادل آتش و یا آتش بس بدست آورند. تالار بورس جهانی ارائه خدمات و کالا فعال شده و هر کاربر که قیمت و شرایط مناسب تری را عرضه کند، زودتر شریک تجاری اش را در این جنگ پیدا خواهد کرد. اینجا تجارت سیاسی در جریان است، جایی که اگر از بازار عقب بیوفتند جبران خسارت برایشان سخت خواهد بود، چرا که تقویم جنگ را آن ها تنظیم نمی کنند.
هر راکتی که شلیک می شود، حاوی پیامی برای طرف مقابل است. بنظر می رسد هر چه سطح خشونت بالاتر می رود، بنگاه های سیاسی و اقتصادی، فعال تر و پر رونق می شوند. خطوط هوایی جهان، مملو از ترافیک هواپیماهایی است که سران کشورها را برای پُر کردن خزانه ی خالی دولتشان می چرخانند. گفتمان های مختلف در جهان، کیسه ی خود را به دوش گرفته اند تا شاید از ته مانده خونِ جنگ زدگان، اندوخته ای داشته باشند. برخی هم بر حسب عادت، وسط بازی می کنند تا در سرمای روابط ناشی از جنگ و منازعه، سرزمین های کوچکشان منقبض نشود. پس هم نفع وجود مرکز تجاری با یک طرف نزاع را دارند و هم کارت بازی طرف دیگر را. اگر هم بازار تبادل خوب بود، در این میان چیزی و یا کسی را رد و بدل می کنند، تا پرستیژ میانجی گری در منطقه بخود بگیرند.
آنتن تلویزیون ها در پرکارترین روزهای خود بسر می برد، رسانه ها جان میگیرند و تحلیلگران بدنبال بیان سناریوهایی تازه هستند تا بیشتر دیده و شنیده شوند. همان جایی که شخصی با تصوراتش یک سناریوی آخرالزمانی مینویسد و دیگری چرتکه می اندازد تا چطور کارخانه ی اسلحه سازی اش را از رکود اقتصادی سال گذشته به یک بنگاه پُر سود ده تبدیل نماید. با این که شرایط جنگی است و خبری از صلح مداری و رفتار همکاری جویانه فعلا وجود ندارد اما با این حال، ضرری بر جریان سرمایه داری متصور نیست. چرا که بار اولی نیست که این جهان به خود جنگ دیده و منازعه لرزه بر تن اقتصاد و سرمایه انداخته است.
پس سرمایه دار حرفه ای می داند که برای قبل، حین و بعد از حادثه، چه ملزوماتی را تولید کند تا توان عرضه در زمان مناسب به متقاضی را داشته باشد. بنابراین شنیده ایم که بنگاه های اقتصادی مثلا اگر صنعت توریسم شان بدلیل موضوعات امنیتی مختل شود بعوض میتوانند دارو، غذا، اسلحه و ... بفروشند. اما چیزی که شاید قبلا کمتر به آن اشاره شده و در آب خون آلود غزه شناور می باشد، منت است. فراموش نکنیم تجار جنگ می توانند منت بفروشند. منتی که با آن تا مدت ها چتر اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بر یک ملت و یا یک منطقه و یا سازمان های بین المللی می گسترانند.
اینجا معامله بر سر انسانیت با منافع است. اینجا آب خون آلود است. با آب خون آلود غزه، شاه ماهی ها خود را بر سر قلاب سیاسیون می اندازند، تا شاید با این فریب به روی آب بیایند. طعمه سازی را روشی برای همسفر و هم سفره شدن با صیادان سیاست می دانند و از اینکه به تور افتاده شوند، لحظه شماری می کنند. این ها همان شاه ماهی های سیاسی هستند که تا زمانی که آبی خون آلود نشود شانسی برای صید شدن نخواهند داشت. این ها همان طعمه سازانی هستند که برای صیاد سیاست، تور پهن می کنند. این ها در سناریو خون آلود غزه هستند.باید منتظر ماند و دید، چه بازیگرانی از همین حالا آماده اند تا در برابر دوربین عکاسان رسانه ها، ژست برقراری صلح و آتش بس را در این نزاع میگیرند و خود را برای این منفعت حاصل شده از آب خون آلود غزه، کاندید کرده اند؟
اینجا غزه است. اینجا قبل از دیپلماسی پنهان و بده و بستان های سیاسی، قبل از تجارت دارو و غذا و اسلحه، قبل از منت فروشی، قبل از شعار و فریاد پشت تریبون های جناحی، قبل از صدای سوت گوش خراش موشک ها، قبل از انفجار و جیغ و شیون و ویرانی، صدای کودکانی به گوش میرسید که در خنده های بی روحشان، حق طبیعی خود یعنی زندگی را فریاد می زدند. اما سران کشورها، تاجران، منت فروشان و صیادان بجای صید شاه ماهی ها سیاسی بدانند، آب خون آلود غزه، حالا دیگر هزاران ماهی کوچک بی جان دارد.
برای کودکان غزه، برای خون های به ناحق ریخته شده و برای تمامی مظلومان جهان...