به گزارش جهانی پرس از روابط عمومی این رویداد، مؤسسه سورنامهر در نقش نمایشگاه دائمی، میزبان آثار سازگران نام‌آور ایران خواهد بود. ویولن هوشنگ اکبری، گیتار ملک محمدی، کمانچه کرمخانی مریم سورنامهر، کمانچه ۸۰ ترک جاوید مقدم، تنبک ایرج طباطبایی، عود فاطمه موسوی، ویولن حمیرا اکبری، ویولن مینا قلیجانی، تار مجتبی صفری، تار کریمیان، تنبور امجد مرادی و سه‌تار محسن طاهری از سازهای برجسته‌ای هستند که علاقه‌مندان می‌توانند از نزدیک تماشا کنند و البته در آینده شاهد سازهای بیشتری باشند.
سورنامهر: نوازندگان باید سازسازی بدانند تا در اجراهای خارجی دچار چالش نشوند
مریم سورنامهر مؤسس و مدیر مرکز با اشاره به هدف خود از تأسیس این مؤسسه گفت: می‌خواهیم ارتباطی دوطرفه میان سازساز و نوازنده برقرار کنیم. سازسازی و نوازندگی را نباید جدا از یکدیگر تصور کرد. این دو عرصه مکمل یکدیگر بوده و چنانچه نوازنده و سازگر درک عمیقی از یکدیگر داشته باشند، در نتیجه سازی درخور و بالطبع موسیقی خوبی خلق خواهد شد.
او ادامه داد: پیش‌تر بهره‌مندی از محضر استادان برجسته سازسازی دشوار بود. در این مؤسسه تلاش می‌کنیم جوانان علاقه‌مند و مستعد را کنار استادان بنشانیم تا این هنر را زنده نگه داریم. جهان نسبت به گذشته تغییرات بسیاری کرده و موسیقی نیز از هجوم تحولات بی‌نصیب نبوده، بنابراین باید شیوه معرفی هنرهای اصیل به نسل‌های آینده را نیز جذاب و نظر جوانان را جلب کرد.
سورنامهر همچنین درباره اهمیت فراگیری سازسازی برای نوازندگان گفت: نوازنده سازی مانند کمانچه سال‌های بسیاری زحمت کشیده تا نوازندگی بیاموزد. ممکن است نوازنده به شهری یا کشوری دیگر سفر کرده و ساز او به دلیل تغییر آب و هوا نیازمند تغییر پوست باشد؛ در چنین شرایطی اگر دو ماه برای یادگیری رگلاژ، سیم‌کشی، تعمیر خرک و تعویض پوست زمان بگذارد، دیگر هنگام وقوع اتفاقی ناگهانی روی صحنه دچار چالش نخواهد شد. این دوره برای نوازندگان دوره‌ای نیز مفید بوده و حتی ضرورت دارد؛ به‌ویژه استادانی که اجراهای فراوانی در خارج از کشور داشته یا سفرهای متعددی به شهرهای مختلف ایران دارند. وقتی آنها بدانند با ساز خود چگونه رفتار کنند، در شهر یا کشوری غریب نیازی به دیگری نداشته و شخصا می‌توانند به حل مشکل بپردازند.
اکبری: دختران سازساز هیچ نیازی ندارند و تنها عاشقانه کار می‌کنند
هوشنگ اکبری، یکی از سازسازان نامدار و سازنده سازهای گوناگون به‌ویژه ویولن در این باره گفت: سازسازان امکاناتی ندارند تا بتوانند شاگردان تربیت کنند. دولت باید کمک کرده و فضایی فراهم کند تا بتوانیم سازسازی را به عاشقان آموزش دهیم. اگر سازساز در رفاه باشد، می‌تواند هرچه آموخته را به شاگردان بیاموزد. هرچند 40 سال است ویولن می‌سازم، ولی همیشه ترسی در دل دارم تا مبادا زنگ خانه را به صدا دربیاورند و بساطم را جمع کنند.
او با اشاره به لزوم حمایت هرچه بیشتر از سازسازان ادامه داد: می‌توانم گله داشته باشم، اما نهادی مانند خانه موسیقی که باید جزو حامیان اصلی سازسازان باشد، خود به حمایت نیاز دارد. وقتی بودجه و ظرفیت اندک است، نمی‌توان انتظار داشت همه به وفور بهره‌مند شوند.
اکبری در خصوص حضور نسل‌های مختلف در مؤسسه و چشم‌اندازی که برای آینده متصور است، گفت: چنین مؤسسه‌ای می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد. پیش‌تر وقتی در ارومیه ساکن بودم، پیشنهاد کردم افراد از مدارس و دانشگاه به مؤسسه ما معرفی شوند، در کارگاه شرکت کنند و لذت ببرند. دخترانی هستند که هیچ نیازی ندارند و تنها عاشقانه کار می‌کنند. مردم باید بدانند پشت تلاش بسیار در موسیقی، عشقی بزرگ نهفته است. در حال حاضر تبلیغات صرفا به اینستاگرام محدود می‌شود. باید از چنین ظرفیت‌هایی استفاده کرد تا مردم را در خانه‌هایشان با سازسازی آشنا کرد.
راسخ: شکل‌گیری مؤسسه سورنامهر را باید به فال نیک گرفت
محسن راسخ، سازنده ساز سنتور و دارنده نشان درجه یک هنری هم در خصوص مؤسسه مذکور گفت: سازسازان شب و روز با عشق و علاقه مشغول کار هستند. هیچ روزی به دنبال تعطیلی نبوده‌اند و هیچ چشمداشتی نیز ندارند؛ نه در پی شهرت هستند و نه ثروت، اما خوب است مردم بدانند وقتی از نوای ساز و آوازی لذت می‌برند، پیش از نوازنده و آوازخوان، سازسازی بوده که اثری هنری خلق کرده است.
او در ادامه گفت: پیشکسوتان مسئول هستند و نباید عرصه را خالی کنند. باید برگزاری و شکل‌گیری چنین نمایشگاه‌ها و مؤسساتی را به فال نیک گرفت. باید سازسازی را به بهترین شکل به نسل‌های بعدی انتقال داد و در این مسیر از شیوه‌های نوین برای جذب کودکان و نوجوانان به این هنر اصیل بهره گرفت. چنانچه استادان ما گفته‌اند: «هنر را از جامعه فرا گرفته‌ایم و باید به مردم تحویل بدهیم». سازسازی ابتدا اخلاق و انسانیت بوده و بعد خلق ساز است.
علیشاپور: دقت و توجه زنان به جزئیات در سازسازی هم کارآمد است
حسین علیشاپور خواننده موسیقی اصیل ایرانی هم با خوشحالی از ورود زنان به صنعت ساز گفت: بنا بر توجه فراوانی که زنان به جزئیات مقوله‌های مختلف دارند، دقت آنها در سازسازی نیز بسیار کارآمد خواهد بود. خانم سورنامهر که با زحمات زیاد نمایشگاهی را ترتیب داد هم از این قاعده مستثنی نیست. حوزه سازسازی با توجه به تنوع سازها و تجربه سازساسازان، گستردگی بسیاری دارد. در واقع هم از نظر اقتصادی و هم از لحاظ کیفیت، تلرانس زیادی را دربرمی‌گیرد. لازم است نظارتی از سوی دوستان اعمال شود تا هرآنچه پیش می‌آید بر اصل و اصالت مبتنی باشد. اگر سازی گران است، به کیفیت ساز و اصالت سازساز برگردد تا شاهد بی‌نظمی در این عرصه نباشیم. روند موجود امیدوارکننده بوده و به سمتی که از آن سخن گفتم، پیش می‌رود.
او با تأکید بر ضرورت شکل‌گیری حلقه مشورتی میان سازسازان، نوازندگان و هنرجویان یادآور شد: ذات و کنه موسیقی ایجاب می‌کند مشاوره برای تهیه ساز با دقت و سلامت انجام شود. مسلما مسائل اقتصادی و تجاری بسیار مهم است، ولی چه خوب است در موسیقی که پیام‌آور دوستی و راستی است، صحت و سلامت بهتر رعایت شود.
رومی: زنان نگاه‌ها به سازسازی را تغییر دادند
هومان رومی، نوازنده و مدرس کمانچه با تقدیر از تأسیس و افتتاحیه درخور مؤسسه سورنامهر گفت: بسیار خوشحالم در افتتاحیه باشکوه مؤسسه حضور داشتم. وقتی نوازنده‌ها در حال نوازندگی هستند، کنارشان سازنده‌ها تلاش می‌کنند آنها کار زیبایی از نظر کیفیت و صدا ارائه کنند. ارتباط نوازنده با سازساز در خصوص کم و کیف ساز اهمیت بسیار زیادی دارد، چون اگر سازمان دچار اشکال شد باید بدانیم چگونه مشکل را حل کنیم. خوشبختانه چنین ارتباطی را چندین سال است با خانم سورنامهر دارم.
او در ادامه گفت: سازهای قدیمی و جدید اثر دست او را دیده‌ام. درباره سازها بسیار صحبت کرده‌ایم و به نتایج خوبی هم رسیده‌ایم. اولین بار با ساز کرمخانی در مراسم افتتاحیه اجرا کردم. ساز کرمخانی، زیاد دیده‌ام و معمولا سازهای تازه صدای خوبی ندارند، چرا که سیم‌های سه و چهار کمی فالشی ایجاد می‌کنند، اما در ساز سورنامهر چنین ایرادی وجود نداشت.
رومی همچنین گفت: دعوت از استادان نامدار؛ چه برای سازسازی، چه اجرا برای هنرجویان و چه برگزاری جلسات هم‌اندیشی، اتفاقات خوبی را رقم خواهد زد. قرار است هنرجویان به صورت ماهانه در سالن بسیار خوب و دنج مؤسسه اجرا داشته باشند.
او به سازسازی زنان نیز پرداخت و یادآور شد: شاید 10 سال پیش انتظاری نداشتیم زنان بتوانند وارد عرصه سازسازی شوند، چون این هنر خشن بوده، با چوب و اره سر و کار داشته و از گذشته مردانه محسوب می‌شد. به لطف استاد امیرعطایی این اتفاق به‌ویژه در ساز کمانچه رخ داد. اکنون نیمی بیشتر از کمانچه‌سازان خانم هستند و کیفیت کارشان نیز بسیار خوب است. خانم سورنامهر هم از سازندگان توانمند بوده و در آینده موفقیت‌های روزافزونی خواهد داشت. البته کار بسیار سختی دارد. زنان ابتدا در سازسازی چندان جدی گرفته نمی‌شوند، ولی وقتی سازها را می‌بینیم و می‌نوازیم، نگاه‌ها نسبت به آنها تغییر می‌کند.