به گزارش جهانی پرس از روابط عمومی فرهنگسرای خانواده؛ در این نشست فرزانه فخریان(زبان شناس و‌ پژوهشگر فرهنگی) سحر قناعتی( پژوهشگر و روانشناس) الهام خداپرست (فعال اقتصادی و فرهنگی) به سخنرانی پیرامون بررسی راهکارهای افزایش مهارت‌های مادری در زندگی روزمره، شاخص های مادر کافی و مادر کامل و کمال گرایی که موجب ایجاد اضطراب در مادر و عدم احساس رضایت از مادری می شود، باورهای نادرست در خصوص آسیب روانشناختی به کودکان به دلیل حضور و فعالیت اجتماعی مادر و راه‌های افزایش رابطه موثر مادر فرزندی با توجه زندگی در عصر دیجیتال، زبان مادری، رابطه رشد جامعه و جایگاه مادری و تصویر مادری در تغییر نسلی و تکامل فرهنگی پرداختند. 
مادر شدن یکی از نقش‌‌های اصلی و کلیدی زنان در جامعۀ ایران بوده است
الهام خداپرست (فعال اقتصادی و فرهنگی) در ابتدای نشست در خصوص زندگینامه حضرت زهرا (س)، نقش زن در جامعه ، اهمیت شناختن حقوق زنان توسط آنها، نقش حضرت زهرا (س)در زمینه همسرداری و تربیت فرزندان مطالبی را بیان کرد و گفت: اهمیت ضرورت توجه به جوانی جمعیت به عنوان مسئله پیش روی کشور است.
وی اضافه کرد: مادرشدن همیشه یکی از نقش‌‌های اصلی و کلیدی زنان در جامعۀ ایران بوده است و به اهمیت فرزندآوری و جمعیت از دیدگاه دین مبین اسلام اشاره کرد و درباره برخی آسیب‌های تک فرزندی از جمله وابستگی بیشتر فرزندان به مادر و پدر،  آسیب‌های آینده در صورت عدم افزایش نرخ رشد در وضعیت کنونی از جمله پیری و سالمند شدن جامعه نکاتی را مطرح کردند.
احساس کافی بودن مادران و دوری از معیارهای غیرواقعی می‌تواند لذت مادری را افزایش دهد
 سحر قناعتی( پژوهشگر و روانشناس) در این نشست گفت: افزایش رابطه موثر مادر و فرزندی در عصر دیجیتال نیازمند توجه به چند جنبه کلیدی است مادران می‌توانند با تنظیم زمان استفاده از فناوری، گفتگو درباره تأثیرات آن، و شرکت در فعالیت‌های مشترک دیجیتال، ارتباط بهتری با فرزندان خود برقرار کنند. همچنین، تشویق به فعالیت‌های غیر دیجیتال و ایجاد محیطی امن و حمایتی برای گفتگو نیز مهم است، باورهای نادرست درباره آسیب‌های روانشناختی ناشی از فعالیت‌های اجتماعی مادران نیز باید اصلاح شود تا به نگرش مثبت‌تری نسبت به نقش مادران در جامعه و تأثیر آن بر رشد کودکان منجر شود. احساس کافی بودن مادران و دوری از معیارهای غیرواقعی می‌تواند لذت مادری را افزایش دهد و اضطراب ناشی از تلاش برای «کامل بودن» را کاهش دهد، که در نهایت به بهبود روابط عاطفی و روانی کمک می‌کند.
وی در ادامه گفت: در واقع، تحقیقات نشان می‌دهد که مادران شاغل می‌توانند به رشد عاطفی و اجتماعی فرزندان کمک کنند و حضور فعال آنها در جامعه می‌تواند احساس امنیت و حمایت بیشتری برای کودکان ایجاد کند. اصلاح این باورها می‌تواند نگرش‌های مثبت‌تری نسبت به نقش مادران در جامعه و تأثیر آن بر رشد کودکان به وجود آورد.
قناعتی اظهار داشت: رابطه بین لذت مادری و احساس کافی بودن به این صورت است که وقتی مادران احساس می‌کنند که به اندازه کافی خوب هستند، با آرامش و اعتماد به نفس بیشتری به تربیت فرزندان خود می‌پردازند و از لحظات با آنها لذت می‌برند. این احساس مثبت به آنها کمک می‌کند تا رابطه‌ای سالم و صمیمی با فرزندانشان برقرار کنند. در مقابل، تلاش برای «کامل بودن» می‌تواند منجر به اضطراب، احساس گناه و رقابت اجتماعی میان مادران شود، زیرا آنها تحت فشار انتظارات غیرواقعی قرار می‌گیرند و زمان کافی برای خود ندارند. این فشارها می‌تواند بر سلامت روان آنها تأثیر منفی بگذارد و در نتیجه بر نیازهای عاطفی فرزندانشان نیز تأثیر بگذارد، که ممکن است به مشکلات رفتاری در کودکان منجر شود.
پویایی جامعه از طریق پویایی زنان در بیان و ارائه عناصر و مؤلفه‌های بنیادین به فرزندان بروز پیدا می‌کند
فرزانه فخریان(زبان شناس و‌ پژوهشگر فرهنگی) با اشاره به اینکه مفاهیم و معانی از طریق زبان مادری است که به فرزندان منتقل می‌شود، توضیح داد: پویایی جامعه از طریق پویایی زنان در بیان و ارائهٔ عناصر و مؤلفه‌های بنیادین به فرزندان است که امکان بروز پیدا می‌کند، زنی که این جایگاه را درک کند و از این توانایی بالقوه در جایگاه خودش بهره ببرد، تجربه لذت ارزشمندی را خواهد داشت که در هیچ موقعیت دیگری در دسترس نیست.
وی همچنین با بیان اینکه مادرها هستند که فرصت هدایت فرهنگی و ایجاد مسیر برای نسل‌ها دارند، افزود: فراتر از رخداد اختصاصی باروری و به‌دنیا‌ آوردن فرزند، زن‌ها لازم است در جایگاه مادر؛ اینکه می‌توانند مشخص کنند فرزندان با کدام رویکرد و کدام روش به جهان اطرافشان بنگرند و در آن حرکت کنند را باور کنند و آن را به عنوان اصلی‌ترین بروز مادری تقویت کنند.
این پژوهشگر فرهنگی به مسئلهٔ هدف‌نمایی و هدف‌شناسی از طریق نگاه مادرانه نه‌تنها برای فرزندان بلکه برای جامعه نیز اشاره کرد و گفت: مهم‌ترین نقطه تلاقی فهم معانی و شناسایی مسیر همین است که زنان در ایجاد و هدایت فرزندان جامعه به سمت اهداف اثرگذار باشند.