---

روایت اشتغال ۱۵ بانوی سرپرست خانوار در کارگاه خیاطی کارآفرین کمیته امداد

بانوی کارآفرین کمیته امداد با توسعه کسب و کار خود توانسته ۱۵ نفر از بانوان سرپرست خانوار را به کار مشغول کند.

به گزارش جهانی پرس از پایگاه اطلاع‌‎رسانی کمیته امداد، خانم رجبی بانوی کارآفرین کمیته امداد توسعه کار و کاسبی خود را مدیون توکل به خدا و تلاش شبانه‌روزی است. حالا بسیاری از لباس فروش‌های اهل استان البرز، تهران و قزوین، خانم رجبی را می‌‎شناسند. خانم خیاطی را که خودش ۲۲ سال سابقه کار خیاطی دارد و هر روز از کارگاهش، لباس‌های شکیل و جذابی روانه بازار می‌کند. رجبی کارگاه بزرگی دارد که ۱۵ نفر در آنجا کار می‌کنند.

۲۲ سال قبل که خانم رجبی، کار خیاطی‎اش را شروع کرد، نه کارگاه بزرگی داشت و نه چرخ خیاطی‎های زیادی. او با چرخ خیاطی خودش، در یکی از اتاق‌های خانه‌اش، کار می‌کرد و برای مشتری‌هایش که عموما بانوان بودند، لباس می‎دوخت. دخترش که آن زمان سن و سالی هم نداشت، کمک دست مادر، گاهی دوخت و اتویی به پارچه مشتری می‎زد. هر دو اما می‎‌دانستند که یک روز، قرار است، اتفاق مهمی در زندگی‎شان بیفتد و کارگاهی داشته باشند که به عنوان کارگاه اول استان البرز، شناخته می‌شود.

سنگ بنای راه‌اندازی کارگاه خیاطی ۱۵ سال پیش گذاشته شد، زمانی که بانوی خوش‌فکر تصمیم گرفت کارش را توسعه دهد. او اما هزینه توسعه کار و راه‌اندازی یک کارگاه را نداشت. به قول خودش، تنها چیزی که داشت، هنر دستش و عزمش برای توسعه کارش بود. اما می‎دانست که می‌تواند از ظرفیت‎های مالی که در کمیته امداد وجود دارد، استفاده کند، بنابراین درخواست داد و اتفاقا، درخواستش هم با موافقت همراه شد. اولین کارگاه خانم رجبی، ۱۵ سال قبل، احداث شد.

روی خط تند پیشرفت

 حالا کارگاه خانم رجبی آن‌قدر بزرگ است که ۱۵ نفر از بانوان سرپرست خانوار آنجا کار می‌کنند. این بانوی مددجو و دخترش هر دو به کارهای کارگاه می‎رسند. خانم رجبی با عشق اتاق‌ها و بخش‌های کارگاه را نشان می‌دهد، میز بزرگ اتو، دستگاه برش‌کاری، دستگاه جا دکمه‌دوزی، چرخ‌های خیاطی و همه دستگاه‌های ریز و درشتی که به گفته این بانوی میانسال، با وام کمیته امداد، خریداری شده است.

او می‌گوید هر زمان که نیاز به توسعه کار بوده است، تنها چیزی که به ذهنش رسیده، کمک گرفتن از کمیته امداد بوده است. به گفته این بانوی توانمند، کمیته امداد هم همیشه، همراه او و در شرایط سخت، در کنارش حاضر بوده است. درست است که کارگاه رجبی بزرگ است و کارمندانی برایش کار می‌کنند؛ او اما فکرهای بکری در ذهن دارد که می‎تواند با اجرایی کردن آن‌ ایده‌ها، هم نیروی کار بیشتری استخدام کند و هم کارش را توسعه دهد. راه‌اندازی بخش طراحی پارچه، با خرید دستگاه طراحی و تولید پارچه، ایده این بانوی خوش‌فکر خیاط است. او می‎گوید که هر روز، دستگاه‌های خیاطی در حال به‌روزرسانی است و برای این که کارگاه او از قافله پیشرفت و توسعه عقب نیفتد، لازم است که کار و دستگاهش را به روز کند.