370104 دنیای مسئولیت، دنیای روبه‏روشدن با چشم دیگری است فیلم سینمایی «چیز‌های کوچک این‌چنینی» (Small Things like These) به‌کارگردانی تیم میلانتس، با حضور عرفان گرگین، منتقد سینما، امیرحسین بهروز، پژوهشگر سینما و محسن سلیمانی فاخر ، نویسنده و منتقد سینما در فرهنگسرای اندیشه اکران و نقد و بررسی شد. <p><br /> به گزارش جهانی پرس، امیرحسین بهروز در این نشست گفت: فیلم &laquo;چیزهای کوچک این&zwnj;چنینی&raquo; راهبرد اصلی&zwnj;اش را بر مبنای دو رویکرد بنا می&zwnj;کند که به شکل موازی پیش &zwnj;برده می&zwnj;شوند: نخست کلیسا در جایگاه نهادِ اصلی قدرت که قرار است برسازنده&zwnj;ی یک جهان شبه&zwnj;قرون&zwnj;وسطایی باشد و دوم، شخصیت اصلی و روحیات فردی&zwnj;اش که قرار است با این نهاد مقابله کند.<br /> وی ادامه داد: از یک سو می&zwnj;توان رابطه&zwnj;ی شخصیت با جامعه&zwnj;&zwnj;&zwnj;ای که در آن زیست می&zwnj;کند را در مفهوم مهم بوردیویی &laquo;عادت&zwnj;واره&raquo; جست&zwnj;وجو کرد. عادت&zwnj;واره، پایه&zwnj;ی ساختارهای ذهنی یا شناختی مسلط در یک میدان معین است و از آن&zwnj;جایی که حاصل تجربه&zwnj;ی گذشته (نماهای فلش&zwnj;بک) و امروز فرد به&zwnj;شکل توأمان است، به&zwnj;نوعی عامل ایجاد&zwnj;کننده&zwnj;ی توهم نیز به&zwnj;شمار می&zwnj;رود. عادت&zwnj;واره، نوعی سازوکار درونی&zwnj;سازی بیرونیت است و در نهایت به شعور عملی می&zwnj;انجامد. شعور عملی به معنای کنشی است که شخصیت برمبنای عادت&zwnj;واره&zwnj;ی شکل&zwnj;گرفته در خودش و از طرفی براساس منطق میدان دست به انجامش می&zwnj;زند. در این&zwnj;جا شعور عملی شخصیت اصلی به&zwnj;دنبال ایجادکردنِ یک تمایز است؛ همچون نوری که در تاریکی ساطع می&zwnj;شود. اما مسئله در این&zwnj;جاست که این منطق تمایز براساس چه چیزی قرار است جلوه&zwnj;گر شود؟ آیا منطق، یک منطق اقتصادی است یا به&zwnj;واسطه&zwnj;ی کتابی که در گذشته از آن صحبت شده و محیطی که فرد در آن بزرگ شده سرمایه&zwnj;ی فرهنگی متفاوتی نمایان می&zwnj;&zwnj;شود؟<br /> این منتقد سینما افزود: از طرفی دیگر کلیسا هم به&zwnj;عنوان نهادی که قواعد بازی میدان را تعیین می&zwnj;کند، چندان تشخصی ندارد. آیا شکل بیان هژمونی این دولت مرکزی قرار است برمبنای رویکرد گرامشی باشد یا پولانزاس؟ در این&zwnj;جا هم نوع سلطه و تقدم هر کدام از مؤلفه&zwnj;های سرمایه&zwnj;ایِ آن گنگ و مبهم است و اساساً میدانی به عنوان یک جامعه ساخته نمی&zwnj;شود. به همین علت هم هست که مسئله&zwnj;ی تمایز شخصیت اصلی هم چندان قوت نمی&zwnj;گیرد.<br /> بهروز تصریح کرد: در اکثر نقدها و ریویوهایی که علی&zwnj;الخصوص در مجلات و سایت&zwnj;های سینمایی خارجی در مورد این فیلم منتشر شده&zwnj;است، عموماً به نکات ثابتی برمی&zwnj;خوریم. یا از منبع اقتباسی یاد شده&zwnj;است و یا بازیِ کلین مورفی؛ اما در برخی از مطالب نیز به رویکرد مینیمال فیلم اشاره شده و اصطلاح &laquo;کم&zwnj;تر، بیش&zwnj;تر است&raquo; در جهت ستایش از این فیلم به&zwnj;کار رفته &zwnj;است. این&zwnj; در حالی است که این کم&zwnj;ترگفتن، زمانی واجد ارزش است که ایهام ایجاد کند، نه ابهام. ای کاش فیلم&zwnj;ساز در جهت ترسیم یک کلیسای متعین که قرار است از طریق مدلِ خاصی از خشونت اعمال قدرت کند و میدان سیاسی-اجتماعی مشخصی را ترسیم نماید، نگاهی به فیلم&zwnj;های &laquo;راهبه&raquo; (ژاک ریوت) و &laquo;شکستن امواج&raquo; (لارس فون تریه) می&zwnj;انداخت.<br /> موفق در تصویر، ضعیف در شخصیت&zwnj;پردازی<br /> عرفان گرگین، منتقد سینما نیز گفت: فیلم &laquo;چیزهای کوچک این چنینی&raquo; سعی دارد از طریق تصویر، سکوت&zwnj;های اجتماعی و مبارزات اخلاقی را به نمایش بگذارد؛ درحالی&zwnj;که فیلم از نظر تصویری و زبان تصویر موفق است ولی از نظر سینمایی خیر؛ چراکه فیلم در عمق&zwnj;بخشی به شخصیت&zwnj;ها، تعارض&zwnj;ها، تعلیق و پیچیدگی&zwnj;های اخلاقی آن&zwnj;ها، ضعف&zwnj;های جدی دارد.<br /> وی افزود: وظیفه&zwnj;ی ما به&zwnj;عنوان مخاطب این است که نگاهی فراتر از سطح فیلم داشته باشیم و ببینیم آیا فیلم توانسته است امکان تجربه&zwnj;ی حسی و درکی عمیق را برای ما فراهم کند یا خیر. سینما زمانی موفق است که نه&nbsp; تنها ما را به دیدن، بلکه به درک و لمس دعوت کند. نقد هنری، همان پرسش است که آیا یک اثر قادر بوده است این کار را انجام دهد و مخاطب را به جهان شخصی خود ببرد یا نه. خب فیلم یک نسبتی میان شخصیت بیل، دختر صومعه دارد که چندان در فیلمنامه نیست و به قامت تصویر هم به&zwnj;خوبی درنیامده است.<br /> گرگین ادامه داد: عنوان فیلم در قطره اشک شخصیت بیل کاملاً نهفته است. کسی که رنج دیده و چنین کودکی&zwnj;ای دارد. خاطرات بیل از دوران سخت کودکی خود، کشش درونی اوست که شاید در کمک دختر به صومعه تأثیر می&zwnj;گذارد؛&zwnj; اما این تمام ماجرا نیست.<br /> وی افزود: این فیلم از نظر زیبایی&zwnj;شناسی شاید موفق باشد و فضای عکس&zwnj;گونه&zwnj;ی تصویریِ قوی&zwnj;ای دارد، اما در عمق&zwnj;بخشی به شخصیت&zwnj;ها و روایت، نقص&zwnj;هایی دارد و ملزم پرداخت بیشتری است. نقاط قوت فیلم در پرداخت تصویری و فضاسازی نهفته است، اما در شخصیت&zwnj;پردازی و انتقال نیتی که داستان دارد، ضعف&zwnj;هایی دارد.<br /> دنیای مسئولیت، دنیای روبه&rlm;روشدن با چشم دیگری است<br /> محسن سلیمانی فاخر، نویسنده و منتقد سینما نیز گفت: گسترش زبان عشق و ایثار در عالم، یعنی گسترش گفت &rlm;و شنود در عالم؛ چه توجه&zwnj;هایی که جهان را نجات نداده است، چه جنگ&zwnj;هایی که با سلام از بین نرفته&zwnj;اند. به هر میزانی که در جهان گل هدیه داده شود، به همان اندازه جهان لطیف&zwnj;تر خواهد شد. دنیای عشق و ایثار و مسئولیت، دنیای روبه&zwnj;&rlm;روشدن با چشم دیگری است. به قول &laquo;لویناس&raquo; مثل خداست؛ یعنی، یک راز نامحدود است. این راز، گریه&zwnj;کردن، عاطفی&rlm;شدن، وسعت وجودی پیداکردن، مهربان&zwnj;شدن و... را در پی دارد که این فعل و انفعالات، در شخصیت &laquo;بیل&raquo; مشهود است. <br /> وی با تأکید بر نماهای بسته از چشم &laquo;بیل&raquo; که همواره با تأمل، تأنی و درد همراه است، افزود: این چشم، همان چشم خداست؛ چراکه نگاه خداگونه دارد. در شهر و در موعد کریسمس که هر کس به فکر زندگی خویشتن است، مانند خدا بی&zwnj;مزد و منت، مراقب دیگری است. <br /> عضو انجمن نویسندگان و منتقدان سینمای ایران، تصریح کرد: قهرمان فیلم که خود زخمی صومعه است، خارج از آیین ازدواج و در شرم به دنیا آمده است اما اکنون خانه، خانواده و شغلی دارد. زندگی&zwnj;اش خوب است، می&zwnj;تواند کنار آتش با دخترانش غذا بخورد و آن&zwnj;ها زندگی شادی در خانه دارند؛ اما گذشته&zwnj;ی تلخ و سخت او نمرده است. هنوز در گوشش زمزمه می&zwnj;کند و شاید با کمک به دختر صومعه، می&zwnj;خواهد کودکی چون او، دیگر متولد نشود.<br /> سلیمانی فاخر گفت: بیل یک قهرمان آشکار نیست اما انسان معمولی هم نیست. او چیزهای کوچکی را می&zwnj;بیند که دیگران میلی به دیدنش ندارند. او از زمانی که با رنج دیگری مواجه می&zwnj;شود، اندوه و سکوت با او همراه است. گویی در مقابل هستی وظیفه&zwnj;ای دارد و تا انجام آن ساکت نمی&zwnj;نشیند، حتی اگر از نهاد قدرت مورد بازخواست و تهدید قرار گیرد.<br /> نشست با پرسش و پاسخ به پایان رسید.</p> <p><br /> &nbsp;</p>