به گزارش جهانی پرس از"ورزش سه"، هیجان لمس و دیدن یکی از مدرن‌ترین ورزشگاه عربستان که منطقه بولوارد سیتی یا بولوارد ورلد ریاض احداث شده، مهم‌ترین جذابیت سفر به پایتخت عربستان و برج‌های سر به فلک کشیده و در حال احداثش بود؛ ورزشگاهی که مقالات زیادی طی ماه‌های اخیر درباره آن در رسانه‌های مختلف دنیا منتشر شده و در مواجهه با آن احساس دوگانه و منحصربه‌فردی به انسان منتقل می‌کند.
همواره دیدن طراحی یک استادیوم فوتبال برای عاشقان این رشته ورزشی جذابیت خاصی دارد. مثل تمام آنهایی که برای اولین مرتبه سازه استادیوم آزادی در خیابان غربی و شرقی خیابان غربی و شرقی منتهی به آن تماشا کرده‌اند، ولی کینگدام آرنا به هیچ‌کدام از استادیوم‌هایی که در ذهن دارید شبیه نیست.
از فاصله دو سه کیلومتری بالاخره یک فضای چند بعدی نمایان شد؛ انگار که دو قوطی بزرگ کبریت را روی هم قرار داده باشند تا به یکباره این فکر به ذهنمان بیاید که انگار ماجرای این استادیوم کاملا متفاوت از ورزشگاه‌های دیگر دنیاست.
ما باید دور استادیوم می‌چرخیدیم از در پشتی آن به سالن نشست خبری که در قسمت پشت استادیوم در نظر گرفته شده می‌رسیدیم. پس از چند دقیقه با پیچیدن به راست و طی کردن مسافتی حدود یکی دو کیلومتر به خیابان ورودی ورزشگاهی وارد شدیم که همچنان در حال توسعه است و طراحی بخش‌های مختلف در آن تمام نشده است، نزدیک‌تر به دو قوطی بزرگ روی هم قرار داده شده عظیم که در دل یکی از آنها بخش مرکزی استادیوم قرار دارد.
نشست مورایس و امید نورافکن تمام شد و آنها حالا این فرصت را داشتند که به مانند روال معمول سری هم به فضای استادیوم بازی بزنند و با فضا و وضعیت چمن آن آشنا بشوند.
از در ورودی که رد شدیم، بیش از هر چیزی ال‌ای‌دی‌های بزرگ با لوگوی الهلال و پوسترهای بزرگ و قدی از بازیکنان این تیم به چشم می‌آمد. در وهله بعدی نحوه چینش صندلی‌ها جلب نظر می‌کرد که یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این ورزشگاه است و به سبک سالن‌های بسکتبال آرایش داده شده است.
فاصله در ورودی تا پرچم کرنر فقط چند قدم بود. خیلی زود با استادیوم جدید الهلالی‌ها و فضای آن روبرو شده بودیم. مدام سرمان در حال چرخیدن بود. مورایس، فردین فقیهی (مترجم مورایس) و امید نورافکن هم همین‌طور بودند. ارتفاع زیاد قسمت مرکزی این استادیوم سرپوشیده جلب نظر می‌کرد.
اینجا می‌شد فلسفه وجودی آن دو قوطی بزرگ را دید. قسمت مرکزی که زمین مسابقه را در بر گرفته بود با ارتفاع بسیار زیاد ساخته شده بود و بخش‌های با ارتفاع کمتر مربوط به صندلی‌های جای‌گذاری شده پشت دو دروازه بودند. دو طرف خط طولی اما شرایط متفاوتی داشت. جایگاه پشت نیمکت‌های دو تیم در طبقه اول به تماشاگران و در دو طبقه بالاتر به جایگاه ویژه برای افراد مهم که به دنبال تماشای فوتبال در شرایط متفاوتی هستند اختصاص داده شده بود، احتمالا فیلم‌های کوتاه از این فضا را در فضای مجازی پس از تأسیس این استادیوم در دو دیدار غیررسمی مقابل اینترمیامی و النصر دیده‌اید.
به مرکز استادیوم برگردیم. نورافکن و مورایس چند دقیقه‌ای وسط زمین مانده بودند و در حال تماشای ابعاد و فضاهای مختلف بودند و پس از چند دقیقه به سمت در خروجی برگشتند. درحالی‌که با تمام ویژگی‌های منحصر به فرد ورزشگاه کینگدام آرنا این ورزشگاه نتوانسته بود چشم مورایس که در بسیاری کشورهای توسعه یافته فوتبال اروپا مربیگری کرده و استادیوم‌های مختلف را دیده، بگیرد.
این مربی پس از مواجهه با کینگدام آرنا به یاد استادیوم شالکه افتاده بوده که زمین آن به طور کلی قابل چرخش و تعویض با زمین چمن دیگری است. مورایس همچنین به چمن استادیوم هم ایراد گرفت که در سه بازی الهلال در این چمن مقابل اینترمیامی، النصر و الرائد هم مشخص است که وضعیت خوبی ندارد. البته مورایس در شروع صحبت‌هایش کینگدام آرنا را استادیومی عجیب و متفاوت توصیف کرد.
چند ساعت بعد هم که تمرین سپاهان تمام شد، با پیام نیازمند و زکی‌پور درباره استادیوم الهلال حرف زدیم که آن را ایده‌آل ندیده بودند. میلاد هم مثل مورایس معتقد بود چمن ورزشگاه خوب نیست و پیام آن را استادیومی معمولی می‌دانست!
شاید برای شما هم پیش بیاید که دیدار از جایی پایین‌تر از حد انتظارتان باشد، اگرچه همه چیز کینگدام آرنا خیره‌کننده بود، اما شاید بیشتر مناسب تصاویر تلویزیونی و دوربین‌های عنکبوتی که جلوه متفاوتی را به تصویر می‌کشند. این را هم در نظر داشته باشید که این یک ورزشگاه چندمنظوره است و برای فستیوال‌های ورزشی پیش‌رو و همچنین میزبانی از کنسر‌ت‌ها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
پس از خروج از فضای استادیوم با یکی از افرادی که از ابتدای ساخت ورزشگاه حضور داشت درباره مدت زمان ساخت این پروژه پرسیدم که پاسخش از دیدن فضای خاص ورزشگاه هم جالب‌تر بود. او گفت: ۵۹ روز برای ساخت کینگدام آرنا زمان صرف شده و به همین علت این نوآوری در کتاب گینس هم ثبت شده است.
یکی از کارکنان ورزشگاه الهلال با گواهی ثبت رکورد کینگدام آرنا به عنوان بزرگ‌ترین استادیوم سرپوشیده جهان از نظر ظرفیت.
تمام بلیت‌های بازی به فروش رفته و ظاهرا نوع طراحی استادیوم طوری است که صدا در آن طنین بیشتری پیدا کند. بازیکنان سپاهان هم پس از آخرین تمرین می‌گفتند وقتی حین تمرین با هم صحبت می‌کردند، صدایشان در فضای ورزشگاه می‌پیچیده. شاید فردا یک جهنم کرکننده منتظرشان باشد که تصورشان را از حجم صدای 28 هزارنفر تغییر بدهد!