به گزارش جهانی پرس، یاشار پوروطن- بدیهی است دربازار تجهیزات پزشکی که تولیدکننده و واردکننده در جدال ارز ترجیحی به سر می‌برند و همه به نوعی گلایه دارند، فشار مضاعفی به مصرف کننده نهایی و بیمار وارد می‌شود که مشخص نیست این وضعیت تا کجا ادامه پیدا خواهد کرد و کدام سمت ماجرا از کسب سود بیشتر کوتاه خواهد آمد.
تجهیزات پزشکی از معدود حوزه‌هایی محسوب می‌شود که همچنان از ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی برخوردار است. ارزی که تولیدکنندگان اعتقاد دارند دست و پای آنها را برای رقابت با محصولات خارجی می‌بندد .تولیدکنندگان از تخصیص ارز ترجیحی برای واردات تجهیزات پزشکی و مواد اولیه گلایه‌های فراوانی دارند و می‌گویند که پرداخت این ارز به واردکنندگان کمر تولید داخل را شکسته و رقابت را از بین برده است.
 شرکت‌های تولید کننده، وارد کننده و تأمین کننده حوزه تجهیزات پزشکی برای اینکه بتوانند نیازهای مراکز درمانی را در اسرع وقت تأمین کنند، می‌بایست نقدینگی داشته باشند. در حالی که امروزه خیلی از شرکت‌های دارویی و تجهیزات پزشکی، گرفتار کمبود و بحران نقدینگی شده اند  و نیازمند حمایت و پشتیبانی بانک مرکزی هستند که متاسفانه این حمایت انجام نمی شود.
بدیهی است در این شرایط موضوع حذف ارز ترجیحی، خواسته صنف تجهیزات پزشکی است. در واقع، توزیع قطره چکانی اعتبارات ارزی، شرکت‌های تجهیزات پزشکی را به شدت خسته و فرسوده ساخته است. زیرا، به جای اینکه به فکر تأمین کالا باشند، باید مدام درگیر تأمین ارز مورد نیاز از سوی بانک مرکزی باشند پس به جرأت می توان  گفت که اغلب کمبودها در حوزه تجهیزات و ملزومات پزشکی در کشور، ساختگی است و اگر بانک مرکزی بتواند به موقع منابع ارزی را در اختیار فعالان حوزه قرار دهد،کمبودها به حداقل خواهد رسید.
به خوبی می توان به این موضوع پی برد که تجهیزات پزشکی در کشور ما مشکل مدیریت بالادستی ندارد و سعید رضا شاهمرادی رئیس اداره تجهیزات سازمان غذا و دارو با توجه به سابقه خود در این حوزه به خوبی می تواند معضل تجهیزات پزشکی را به شرط همکاری کارشناسان خود برطرف کند و بحرانی که در حال حاضر هشدار آن را می‌دهیم مستقیماً به بانک مرکزی مربوط است و کمبود نقدینگی پاشنه آشیل کمبود تجهیزات پزشکی در کشور محسوب می‌شود.
شاهمرادی این روزها به شدت درگیر اصلاح آشفته بازاری است که در زمان دو مدیریت قبلی در اداره تجهیزات ایجاد شده است او بر خلاف دو مدیریت قبلی به خوبی متوجه کارشکنی کارشناسان شده است و قصد جلوگیری از رفتارهای سلیقه ای در اداره تجهیزات را دارد.  بدیهی است اگر حمایتی از او صورت نگیرد حتی با نگاهی به سابقه مدیریتی اش قطعا نمی‌تواند مشکلات را به تنهایی حل کند و  دست او برای بسیاری از اصلاحات بسته است.
چندی پیش یکی از فعالان صنعت تجهیزات پزشکی درباره آمار گمرک ایران مبنی بر واردات ۳۲۹/۲ میلیون دلار تجهیزات و ملزومات پزشکی در چهار ماهه نخست سال توضیح داد و گفت:  حال و روز صنعت تجهیزات پزشکی کشور بهتر از دارو نیست؛ دارویی که با طرح دارویار و احضاریه های پی در پی برای داروسازان آن همراه است. صنعت تجهیزات پزشکی نیز همچون دارو دچار کمبود نقدینگی شدید، انباشت مطالبات معوق تولیدکنندگان از بخش های دولتی و غیره است.
پس می توان نتیجه گیری کرد که زمانی که دولت تصمیم گیرنده نهایی یک صنعت مهم کشور باشد  باید فاتحه آن صنعت را خواند. آمارها نشان می دهد در طرح دارویار از ۱۵۰ همت ۶۹ همت بودجه تخصیص داده شد و از این رقم نیز ۳۲ همت فقط دریافت شد. یعنی دولت عمده بدهکار خودش است و عمده پرداخت کننده نیز خودش است؛ در نتیجه ترجیح اش بر این است که پرداخت را به درستی انجام ندهد چون کسری بودجه دارد و مجموع این عوامل باعث می شود که نه تنها تولید به صرفه نباشد بلکه تامین نیز به خطر بیفتد و مردم با کمبود مواجه شوند.